حق پذیری

روایتی از پیغمبراکرم(ص) نقل شده است که همین مطالب را در خود دارد: «أقْبِلِ الْحَقَّ مِمَّنْ أتَاکَ بِهِ صَغِیرٌ أو کَبِیرٌ»؛ حقّ را از کوچک و بزرگ بپذیر! از هرکس که حقّ را برای تو آورده و آن را به تو معرّفی می کند، بپذیر! فرقی نمی‌کند که آورندۀ حقّ، کوچک باشد یا بزرگ؛ مهمّ این است که تو وقتی با حقّ مواجه می شوی، آن را بپذیری و به آن گوش کنی. «وَ إنْ کَانَ بَغِیضاً»؛ اگرچه از نظر نفسانی با آن فردی که حقّ را برایت آورده، دشمنی داشته باشی و میانه‌ات با او شِکرآب باشد؛ یعنی حتّی اگر از نظر نفسانی از او خوشت هم نمی‌آید، وقتی دارد حقّ می‌گوید، از او بپذیر! «وَ ارْدُدِ البَاطِلَ عَلَى مَا جَاءَ بِهِ مِنْ صَغِیرٍ أو کَبِیرٍ وَ إنْ کَانَ حَبِیباً»؛ حضرت بسیار زیبا یک مقابله درست می کند و دو طرف قضیّه را بیان می فرماید که باطل را رد کن. حالا می خواهد گوینده‌اش بزرگ باشد یا کوچک؛ هرچه که باشد، باطل باطل است. اگرچه که با هم رفیق هستید و از نظر نفسانی، نسبت به هم علاقه و محبّت دارید، باشد؛ باطل را از جانب او نیز رد کن و نپذیر!