یا زهرا! دو ماه این مردم برای فرزندت امام‌حسین(علیه السلام) عزاداری کردند و دیشب برای امام‌حسن (علیه السلام) و برای پدرت عزاداری کردند؛ یقین دارم که امشب ما را دست خالی رد نمیکنی.
ابن‌عبّاس میگوید هنگام وفات پیغمبراکرم(صل الله علیه و آله و سلم) دیدم حضرت گریه میکند و اشک میریزد در حالی‌که اشک‌ها از محاسنش جاری است. تعجّب کردم، گفتم: یا رسول‌الله! چرا گریه میکنید؟ فرمود: گریه میکنم برای فرزندانم و آنچه که این امّت بعد از من به آن‌ها روا میدارند. یک‌مرتبه پیغمبراکرم(صل الله علیه و آله و سلم) فرمود: «کَأَنیِّ بِفَاطِمَه». پیغمبراکرم(صل الله علیه و آله و سلم) از بین همۀ حوادثی که برای فرزندانش به وجود می‌آمد یکجا را نشانه گرفت و به نزدیکترین حادثه اشاره کرد. فرمود: گویا دخترم فاطمه را میبینم که بعد از من به او ظلم شده است، من را صدا میزند: «یَا أبَتَاه»، امّا احدی از این امّت او را یاری نمیکند! میدانید این چه صحنهای بود؟ حضرت‌فاطمه(س) کی گفت «یَا أبَتَاه»؟ آن موقعی که بین در و دیوار قرار گرفت.
