در روایت است: «أَوْحَى اللَّهُ إِلَى دَاوُدَ (علیه السلام) أَهْلُ طَاعَتِی فِی ضِیافَتِی وَ أَهْلُ شُکْرِی فِی زِیادَتِی وَ أَهْلُ ذِکْرِی فِی نِعْمَتِی»؛ بعضی اهل طاعت‌اند، بعضی اهل ذکر و بعضی اهل شکرند، «وَ أَهْلُ مَعْصِیتِی لَا أُویسُهُمْ مِنْ رَحْمَتِی»؛ من هیچ‌وقت گناهکارها را از رحمت خودم مأیوس نمی‌کنم، «إِنْ تَابُوا»؛ اگر توبه کنند، «فَأَنَا حَبِیبُهُمْ»؛ من دوستشان می‌شوم. اگر توبه کنی، من رفیقت می‌شوم، «وَ إِنْ دَعَوْا فَأَنَا مُجِیبُهُمْ»؛ و اگر درخواست کنند، من جواب آن‌ها را می‌دهم. به درخواستشان عنایت می‌کنم، «وَ إِنْ مَرِضُوا فَأَنَا طَبِیبُهُمْ»؛[*] و اگر بیمار بشوند، خودم آن‌ها را معالجه می‌کنم. در این باب تعبیرات عجیبی داریم
این تعبیر هست که بعضی از بزرگان ما شب بیست و سوّم را لیلۀ قدر می‌دانند. امّا راجع به روایت فضیل می‌خواهم بگویم: شب بیست و یکم مقدّرات ثبت و ضبط و نگاشته می‌شود و شب بیست و سوّم امضا می‌شود. حضرت‌این دو شب را دعا می‌کردند.
امّا راجع به شب بیست و سوّم؛ این را قبلاً هم گفته‌ام و چه بسا تکراری باشد، ولی تذکّرش خوب است. ممکن است به ذهن بیاید که شب بیست و یکم را رد کردیم و هرچه بنا بود، برای ما نوشتند و سرنوشت ما نوشته شد؛ چون امور را در بیست و سوّم امضا می‌کنند؛ یعنی آقا توشیح می‌کند. پس تغییر غیرممکن است. جواب: خیر. این‌طور نیست که نتوان در نوشتۀ بیست و یکم تصرف نکرد؛ بلکه با اینکه قبول داریم که شب بیست و سوّم شب امضاست، امّا می‌شود در آن تغییراتی ایجاد کرد: «یَمْحُوا اللَّهُ ما یشاءُ وَ یثْبِتُ»؛[1] در اینجا هیچ اشکالی ندارد و تقدیر را عوض می‌کنند. در شب بیست و سوّم اگر دیدی که سال آینده شرایط خوبی نداشت، درِ خانه خدا برو، پافشاری کن و به خدا بگو که شرایط به بهترین وجه باشد، این را عوض خواهند کرد
[1]. خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات مى‌کند. سورۀ مبارکۀ رعد، آیۀ39
