در روایتی است که امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) در زمان غیبت مثل خورشید پشت ابر هستند؛ یعنی همان‌طور حیات جانداران به خورشید وابسته است چه پشت ابر باشد و چه نباشد، بدون امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) هم حیاتی نیست چه غایب باشند، چه ظاهر چون ایشان رابط بین ممکن و واجب و قدیم و حادث‌اند و اگر رابط نباشد، هیچ چیزی وجود نخواهد داشت.
برخی به دنبال زیارت حضرت هستند و خیلی دعا می‌کنند. اگر درون کسی غیر این حالت وجود داشته باشد، خلل و کمبود دارد. باید این‌گونه بود، امّا از این نکته نباید غفلت کرد که آیا باید تقاضای شهود داشته باشیم یا قابلیّت شهود؟ تقاضای شهود لازمۀ ایمان است، امّا انسان باید قابلیّت شهود را در خود ایجاد کند. بزرگانی امثال مقدّس‌اردبیلی و سیّدبحرالعلوم چون قابلیّت شهود را در خود ایجاد کرده بودند، خدمت امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) می‌رسیدند.
حتّی اختصاص به اهل کرامت هم ندارد؛ در زمان کودکی من، مرحوم والد ما با یکی از اولیاء خاصّ خدا ارتباط داشت. تشرّف آن ولیّ خدا به حضور امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) قابل انکار نبود. ایشان یک مغازۀ پینه‌دوزی هم در بازار داشت. حتّی ایشان می‌گفت: گاهی آقا شب‌های جمعه یک‌دفعه می‌آیند، می‌فرمایند: بیا برویم کربلا زیارتی کنیم و برگردیم. با آقا کربلا می‌روم و بر می‌گردم. این‌ها خواب و قصّه و داستان نیست. مرحوم والد ما می‌گفت: آقا پیش ایشان تشریف می‌آورند ، نه اینکه ایشان خدمت آقا برود. پدرم گفت که از او پرسیدم: فلانی! گفت: بله! گفتم: چه شده است که ایشان پیش تو تشریف می‌آورند ؟! گفت: اتّفاقاً خودم همین سؤال را از آقا پرسیدم که چطور شده که شما می‌آیید اینجا پیش من احوالم را می‌گیرید؟ ایشان به من فرمودند: برای خاطر اینکه در تو هیچ هوای نفس نیست. وقتی از حبّ به دنیا تخلیه شدی، ولی الله اعظم دستت را می‌گیرند؛ مگر کسی که حبّ دنیا، چه مالش و چه جاهش پیکره‌اش را گرفته باشد، می‌تواند خدمت امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) برسد تا حضرت ایصال به مطلوب بفرمایند؟!
لذا در باب انتظار فرج روایات بسیار داریم که افضل اعمال است. چه کسی می‌تواند منتظر باشد؟ کسی که حبّ دنیا دارد؟ اگر امام‌زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) تشریف بیاورند، حاضرم دست از همه چیز بردارم و هر امر فرمودند بگویم: چشم؟ اگر این‌چنین شویم، بی برو برگرد دستمان را خواهد گرفت. چه چشم ظاهری ببیند، چه نبیند. اینجاست که عبادات روح می‌گیرند و طاعات مغز پیدا می‌کنند و از پوست بودن خارج می‌شوند.
اگر کسی این حالت در او نباشد، منحرف است. زیرا این‌گونه بودن طبق موازین است. لذا در روایات متعدّد داریم که اگر کسی امام‌زمانش(عجل الله تعالی فرجه شریف) را نشناسد، «مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیَّه»؛ به مرگ جاهلیّت مرده است.
خدایا بحقّ مهدی موعودت؛ یعنی موجودی که الآن محبوبترین موجودات نزد تو است، دست ما را از دامن او کوتاه مکن!
